Пред некое време сум го преведил настапот на Џорџ Карлин. Мош читано ви е ама еве го уш еднаш:

– Недела. После 15 саати спиење ич не ми беше напорно да го преведам виа краток ама силен настап на омилениот ми комичар Џорџ Карлин. Задоволство ми беше. Преводот е слободен али е 99% автентичен. Преводот е пренаменет на места да одговара на нас. Наместо Американски по потреба стое Македонски. Јер секаде у светот обичниот граѓанин се соочуе со истите гомнарии. Џорџ Карлин, за Гласањето (слободен превод):

– Види има една работа, не знам дали сте а приметиле, ама ја скоро и да не се жалам од политичарите. Сите се жалат од политичарите. Сите викат: ма ајде бре врска немат! Епа од кај идат бе виа политичари? Сигурно не паѓат од небото. Не поминуат низ некоа мембрана од некоа друга реалност. Идат од Македонски родители, Македонски фамилии, Македонски домови, Македонски школи, Македонски цркви, Македонски фирми, Македонски универзитети и, погодите нели, се избрани од Македонскиот народ. Тоа е најдоброто шо може да го напрајме народе. Тоа е се шо имаме да понудиме. Тоа е тоа шо нашиот систем може да го произведе. Ѓубре унатре. Ѓубре надвор!

Видиш ако имаш себичен народ шо игнорира се шо се дешава околу него, че имаш и себични водачи шо че ве игнорират. У временски рамки тоа значи дека за одреден времски период или мандат нема ништо да се смене. Или са другим речима после тоа че завршиш со друга гарнитура шо исто така нема да те ебе 2%. Така да не се политичарите тиа шо не ги бива. Може нешто друго не е ка шо требе тука? Како на пример цела јавност? М, да. Цела јавност е за никаде. Ете ви убав слоган за кампања: Јавноста е за никаде! Заеби надеж!
Оти ако еве да речиме дека у реалноста кривицата е кај политичарите? Дека е цел тиа бистар народ шо има совест? Кај се сите бистри, интелегентни Македонци кој би биле спремни и да го спасат народот и да не водат? Нема такви човеци у Македонијата! Сите се по трговските центри, си го чешат газот и си го чачкат носот. Ги вадат кредитните картички од педерушите и си купуат патики шо светат ка одиш!
И така, бар за мене, ја најдов начин да си а решам таа политичка дилема на ногу едноставен начин. На денот на изборите ја си седам дома! Не гласам! Кој ги Ебе! Кој ги Ебе! Не гласам!

Две причини. Прво и прво гласањето нема никаво значење. Ваа земја е купена и продадена нооооогу одамна. Гомната шо ги преметкат на секои четири години? Не значат ама баш ништо. И второ не гласам затоа шо веруам дека ако гласаш онда немаш ни право да се жалиш. Човецте сакат да манипулират малку со тоа, знам. Викат, викат: епа ако не си гласал немаш ни право да се жалиш. Али каде е логиката тука? Шо прајме ако гласаш и избериш расипани, непоштени и неспособни луѓе? И они се напикат по кабинети и сјебат се живо? Видиш одговорноста не е само нивна, ти си повеќе одговорен за тоа шо они че го поебат. Ти си го створил проблемот со тоа шо си гласал за нив! И нормално немаш ни право да се жалиш после тоа. Од друга страна сум ја. Ја, кој шо не гласал? Ја сум тиа шо не гласал! Ја сум тиа шо усвари на денот на изборите не ни испаднал од дома. Ја не сум одговорен за било шо кое шо тиа луѓе че го направат и имам секакво право да кукам колку шо можам погласно за збрката шо Ви луѓе а направите, а со коа ја немам никава врска. И така. Знам дека малку покасно че имате и од ниа прекрасните претседателски избори кои толку ногу ги сакате. Знајш: леле па че гласаме и че уживаме у сонцето, леле колку че биде забавно. Ја сум сигурен дека шом завршат изборите ваа земја че тргне напред и се че се управе преку ноќ. А шо се тиче мене, ја че бидам дома и че правам нешто неопходно исто како и вас. Едина разлика е шо ка че завршам со дркањето че имам нешто со кое че можам да се пофалам. Фала ногу. Фала ви!