Пустото сите жалиме за младоста. Се трудиме од петни жили да изгледаме помлади и посвежи.

Сите до една. Нормално е тоа, ич не берете гајле. Која повеќе која помалку ама сите се секираме дека не се препознаваме во огледало. А стварно е жално. Има еден утешителен момент – старееме заедно – генерациски.
Пак ќе повторам, никако попрсјето на мегдан 🙂 и никако само по блуза како панталоните да ни се заборавени дома 🙂