Сакав вечерва
да ти ја напишам
Најубавата песна
Што ја умеам.
Не ми оди.
Ми фалат зборови,
се изгубија по патот
на твојата љубов.
Некои се изгубија на усните.
Некои на вратот,
на градите останаа некои,
на стомакот,
на нозете.
Па си велам,
ако не ми оди со пишувањето,
ми оди со бакнувањето.