Скока магарето низ џунгла, дивее, руши се’ пред себе, кога одеднаш пред него се испречува лавот:
– А бе, магаре, знаеш дека не смееш така да се понашаш овде, се знае кој е кралот на животните. Мора да го почитуваш редот којшто го имам воспоставено.
– А, кој тоа тебе те назначил за крал?! – возвраќа магарето
– Сите останати животни и тоа затоа што можам најдолго да дупам!
– Е, јас можам подолго од тебе. Сакаш да се кладиме? – не се дава магарето
Што ќе прави, лавот ја прифаќа опкладата.
Прво тој го дофатил магарето и почнал… 15 минути, 30 минути, магарето трпи, ни да зуцне, 45 минути, 1 час и лавот свршил!
Дошол ред на магарето. Го дофатило лавот и почнало… 15 минути, 30 минути, лавот трпи, 45 минути, лавот трпи ама почнува да сфаќа дека ќе ја изгуби опкладата, дека ќе пукне брука како магарето е поголем дупач од него. И, што да прави почнува да мисли што му прави нему лавицата за побргу да сврши и му текнува дека многу сака кога лавицата му стенка. Така, почнува он да стенка, а магарето ни да чуе, дури и појачало со работата. 1 час, магарето и понатаму држи темпо и на лавот му текнало дека многу сака кога лавицата му ги чешка јајцата, па почнал и он да му ги чешка на магарето. Така лавот стенка, му ги чешка јајцата на магарето, ама оно ни да чуе, навалило и не пушта. Последно на што се сетил лавот е дека не може да додржи кога лавицата ќе почне да му меша и почнал… Стенка лавот, му ги чешка јајцата на магарето, му меша со г’зовите најбргу што може и во еден момент магарето го фаќа за гривата, го повлекува накај себе и му вика:
– Лаве, ти не си крал, ти си ЦАР !!!