Тивко се љубиме
ТАА и јас
доволно блиску за да се видиме
како сопернички да се измеркаме
небаре ист љубовник имаме
а доволно далеку
за да не се помирисаме
оти една од друга не ќе се одвоиме
тивко
тивко се љубиме ние две
со години веќе
години наназад една со друга
со шепот се спомнуваме
а никогаш не сме се одважиле
на гости една на друга да си појдеме
да си поприкажеме
ТАА мене, а јас нејзе
душите да си ги отвориме
јадовите да си ги поделиме
со по едно слатко од портокал да се почестиме
и црно, горчливо кафе да се напиеме
тивко се љубиме
потивко здравје
и колку повеќе во умов ми вреска
толку помолчелива сум
во својот свет однатре заклучена
демек на безбедно
демек зад стаклото никој не ме гледа
и ете некогаш малку страв ми е
за да не ја предизвикам рано да ми дојде
или да и’ појдам ненајавено
небаре треба писмо да пратам дека одам…онаму
тивко се љубиме
од првиот мој здив
и секој ден
со секоја воздишка
и брчка
се’ поблиску една до друга сме
тивки и двете
дур ТАА мене ме демне
а јас гледам ќерка ми како расте
како извишува
и на себе заликува
своја станува
и крадешкум зад себе погледнувам
безгласно и’ велам
“да порасне, толку барам
само да порасне за сама да може”
и се насмевнуваме една на друга
дур и двете тивки сме
дур тивко и нежно се љубиме