Седнуем синојка у Тетово у шиптарска кафана на ќебап(можда најбољи у свет), се изнајадовме ко шо треба(цех мал, храна ефтина а добра), башка дечкото на паркинг до сама кафана не ни наплати ни паркинг(на брзака пошто)…како завршивме со јадачка-пијачка, ете ти го конобарчето: “извинете, дали може да се напиете нешто од куќата”?! – Прашање шо не сум го чул еден век низ наши локали…и тоа баш у оние у кои сме остаиле миљони…не друго ај шо не им текнуе да те почастат кафе(за нашиве угоститељи зборам) туку како ќе искочиш уште па и ќе те лајат на кој ќе стигнат.

Наравоучение: не е до верата, националноста, до местото и остали слични ствари, да се разбереме,
до чоекот е…или го бива или не.

Станува збор за Restoran Sedra, прв пут у живот седнуем таму, секоја чест за момците.

‪#‎ФалаМногуПријатно‬