Прости ми Оче, грешев!
ете, не сум верник
во црква немам влезено којзне од кога
верско календарче ниту имам
ниту знам што да гледам внатре
не постам во петок
а да сум искрена
не знам ниту да се прекрстам
а да не се запрашам дал
одлево-надесно беше или…
оти уште се прашувам
дали за сите прекрстувањето е исто
или има посебен тертип за левораките
не сум
еве си признавам дека верник не сум
и не сакам ко ќе умрам молитви да се редат
некако не ми е за така да си заминам
поинаку го замислувам моето одење
ама за тоа во некоја друга песна
муабетот ми беше
дали се важи дека никому зло не правам
дека со лагите сум скарана
дека низ животот дури ниту мастика за џвакање не сум украла
дали се важи што во се’ со чисто срце влегувам
и луѓето по облеката не ги мерам
се важи ли дека љубов во душава имам
и сомилост која ме дроби
која ме тера на туѓата мака да плачам
не знам
еве остарев, а уште не знам
колкав ми е гревот што не сум верник
што од мирис на темјан вртоглавица имам
и дали ќе ми се прости
дали барем малку гревот ќе ми се намали
што само убави мисли за другите во себе носам
и што знам главата пред вистината да ја наведнам
ете
дали се важи што знам ТЕ ЉУБАМ да кажам
или што знам за прошка да молам
што суета немам за прва во нешто да сум
не знам
само знам дека сум таква ко што сум
ниту арна ниту лоша
сум грешела и грешам
а од грешки нема да куртулам и понатаму
ама таа сум
и така и ќерка ми ја учам
да одбери сама
своја да е
да љуби
кротка во душата да е
а во срцето широка ко небо
така знам
толку знам
прости ми Оче, грешев!