[fblike]

Реки народ кон црквите. И старо и младо. Со торбички во рацете… Кој зејтин, кој пешкир, кој и едното и другото. А парички – секој. Не се оди во црква без парички. Срамота е. Не можеш свеќа да запалиш, се наплаќа. Не можеш пред икона да се прекрстиш и помолиш, се остава… Јас си имам дома мала икона од Богородица. Мајка ми ми ја поклони, за да ми ја доближи, бидејќи избегнувам во црква да одам. Не можам ли пред неа, пред мојата икона, да си се прекрстам и помолам? Ќе ме чуе ли? Ќе ми ги услиша ли молитвите за среќа и здравје? Живее ли по домовите на верниците или само црквата е нејзин дом? Се прашувам понекогаш, ако бил толку голем Синот нејзин, замислувајќи го онаков каков што велат дека бил, слабичок, скромен, босоног, зарем аманет би оставил по него и за него велелепни и раскошни цркви да се градат? Зарем би сакал да живее во таков дом додека милиони луѓе страдаат и умираат од студ и глад? Зарем би избрал неговите пратеници на земјата пари од народот за молитви да собираат, скапи часовници да носат, џипови да возат? Не верувам… Се ми се чини дека вербата на народот во НЕГО откако воскреснал и заминал на небото, некој на земјава ја искористил… меѓу останатото, и за сопствено богатење.