Има голем марифет во спастрување алишта
Ете, на есен ги диплиш летните
Ама полека и со усул
Да не ги најдиш на лето згужвани
Та ги ваѓаш зимските
Ги протресуваш
Ги ветрееш надвор на студот
Запеглуваш таму кај шо треба
И ги редиш во плакарот испрани
Чисти, ко нови да ти се
Има голем марифет и во спастрување луѓе
Да ги одвоиш оние кои радост ти носат
Да пазиш на нив, да ги чуваш
Оти и тие се гужваат ко алиштата
Малку да ги подзаборајш и рана ќе им отвориш
А потем
Имаш па и такви кои ги ставаш на страна
На кои времето за дружба не им е
Дали тие терсене или ти, сеедно е
Ама знајш оти се арни луѓе
Оти лошо не ти мислат
А и ти за нив само уба мисла имаш
Ама пусто
Имаш и такви кои е редно да ги фрлиш
Ти велам чупе, исто ко со алиштата
Се смалиле
Те стегаат
Неубо на кожата ти прават
Им минало времето
И знајш оти појќе за тебе не се
Тие луѓе да не ги чуваш покрај себе
Скраја да е да ти дишат во близина
Оти и ветви алишта кои не ги сакаш појќе
Ако ги чуваш
Не ќе се напрај место за нови
Така е и со луѓето
Тргни ги оние кои бол ти носат
Кои гледаат оти до тебе не ги бива
Ама седат инаетливи
Абе ко душата со лајче да ти ја сркаат
И покрај нив убоста твоја ја снемува
Те оставаат со горчина и тежина
Луѓе-нелуѓе
Ете тие без око да ти трепни спастри ги во ќеса
Од оние црните, големите
Од оние за смет
Напикај ги внатре без каење
Без да ја бараш чоештината во нив
Оти ако после години не си ја нашла
Нема никојпат да ја најдиш
Спастри ги
И врзи ќесата за да не се премислиш
Што поскоро фрли ги
Налет да се
Таквите не ти требаат
Ниту место за убај луѓе ќе имаш ако нив ги чуваш
Ниту себе покрај нив ќе се љубиш
И памти ми го зборот чупе
Чувај ги оние кои мелем ти се
И не се врти кон отровот
Налет да е, налет да се
Застоени луѓе и алишта не се чуваат
Ни за арно ни за лошо
Ни за венчавка ќе се најдат
Ниту за погреб ќе завршат работа
Има, има голем марифет
Да знајш со време да спастриш алишта и луѓе
За душата чиста и нескината да ми ти остани
Чупче мое…пиле