Нешто инспирацииве ноќва или зорава ми се множат.. Не сум се фатила во ваква стапица одамна..да не можам да го оставам моливчето за да пишувам, да да одамна…

ВО ЖИВОТЕЦОВ СЕ Е ВО ИЗБОРИТЕ, ДРАГИ МОИ (но не во оние матниве, овие де ПОЛИТИЧКИВЕ) …Колку луѓе се фатени, меѓу нив НОРМАЛНО и јас, во стапица на своите СЕКОЈДНЕВНИ НАВИКИ (некои добри, а некои лоши) : дел ЗАТУПАВЕНИ, дел ИСПЛАШЕНИ, дел РАВНОДУШНИ, дел БАШ МИ Е ГАЈЛЕ ЗА СЕќ ? ? Почнувам одеднаш незнаејќи да се сопрам за да не заборавам тоа што го наумив ….Не сум запрела ниту во моментот кога ЈА искусив мојата најголема слава во Деведесетите години од минатиот век, затоа што тогаш ја немав постигнато МОЈАТА ЦЕЛ, затоа што животната судбина ме однесе во друг правец, нешто ново а ДАЛЕЧНО тематски ОД МОЈАТА ЦЕЛ. Тогаш станав и свесна дека треба ДА побарам помош, а барањето помош ЗА МЕНЕ никогаш не било ПОНИЖУВАЧКО ЧУВСТВО ….. затоа што ме воспитаа и научија кога некому МУ треба помош, ДА МУ ЈА ДАВАМ несебично, Од срце, без страв дека можеби ќе откријам некоја моја тајна која ќе биде злоупотребена И ќе бидам искористена Од некои други…. Охооооо, на оној што тропнал на врата МУ ЈА отварав, оној што побарал помош ја добил, оној што ме утеши во најтешките мигови БЕШЕ утешен…Ме учеа дека, дури и ниту една РАБОТА од овие НЕ ќе се случи кога јас очекувам ДА се случи, порано или подоцна ќе ги согледам плодовите НА нештото што сум го споделила ВЕЛИКОДУШНО. “ЌЕ ДАДАМ СЕ ОД СЕБЕ ” – исто несебично без ниту миг размислување за истите луѓе, пријатели, другари, а понекогаш ЗНАМ и на непријатели ОД жал ДА не бараат само УСПЕХ. Затоа што одат во амбис барајќи само успеси И ќе имаат последица!!!!! Некој можеби ќе ме НАПРАВИ завеана НО ТИЕ ПАРИ ОД ТОЈ МОЈ УСПЕХ ќе ги употребам ДА СЕАМ ЉУБОВ, ИСКРЕНОСТ, ЧЕСТНОСТ, НАСМЕВКА, ПРОШКА ЗА СЕ ….. ДА ЖНЕАМ ЗА ДА ГИ НАПОЛНАМ АМБАРИТЕ ЗА НА ЛУЃЕТО ДА НЕ ИМ НЕДОСТИГА НИШТО….затоа не е срамно За НИШТО ДА СЕ бара помош….Не е ПОНИЖУВАЧКИ….Но Само едно не сторив НЕ ГО НАПРАВИВ СВОЈОТ ПАТ ПОКРАТОК, САМО ГО НАПРАВИВ, САМО ГО НАПРАВИВ ПОДОЛГ ЗА ДА СТОРАМ И НАУЧАМ ПОВЕЌЕ….Станував СЕ поплодна За оние околу себе, За оние до МЕНЕ, за оние за себе…И така јас научив ДА не го берам плодот прерано, ЌЕ БИДЕ ЗЕЛЕН и не ќе ми донесе задоволство, не ќе ги задржи до МЕНЕ НИВ, НЕГО неа, (така СЕ губат вредните Од ЖИВОТОТ), останаа, не заминаа, останав не ги изневерив НИТУ ЌЕ ГИ ИЗНЕВЕРАМ … НЕ ГЛЕДАМ и НЕ Велам за НИВ “Ова е успешен со НЕГО ќе бидам” … Така научив ДА го ценам БАРАЊЕТО ПОМОШ И ДАВАЊЕТО…секој И сите сме СИ успешни ЗА себе, … Е така долго размислував, седејќи На тротоарот во моето моминско маало, сега веќе голема, зрела и СЕ потсетив КАКО научив ДА бидам ВИСТИНСКИ човек, ДА не напуштам иако ме напуштија, ДА СЕ грижам иако не СЕ грижат … Да барам кога ми треба НИШТО НЕ Е СРАМНО…За миг ПОГЛЕДНАВ и кошот кој БЕШЕ направен кога растевме(игравме сите до еден баскет , а јас една мома у маало)На сред маало И ме потсети на УШТЕ многу нешта на кои ме научија и воспитаа….Денес не бегам, со секого помуабетувам, и останувам до крај… НЕ ЉУБАМ ДА ПОВРЕДАМ ИАКО БЕВ ПОВРЕДЕНА…Се вратив наназад доста време….ПРОСТЕТЕ но мислите ме шетаат горе-доле, ваму-таму…Има Уште многу но ќе скратам И МОЛАМ НЕКА НЕ СЕ ЦЕЛИ САМО КОН УСПЕХ ГООООЛЕМ …. НЕКА СЕ ЦЕЛИ ДА СЕ  ИМА ЛУЃЕ…. ИАКО ДУШАВА МЕ БОЛИ, ДУРИ ГОРИ…

ОЛИВЕРА ЈЈ