сите се возиме во ист автобус, кој денес, кој вчера, некој утре..кога пишувам за љубов, мислам за сите луѓе што се возиме во автобусот наречен живот..овој ден е мрачен и тажен но, и секој нареден кога мрзите некого друг кој не ви е во домот, а тоа е омраза кон другиот, туѓиот со кого сте заедно во автобусот..не можете да знаете кога ќе се качите и каде ќе стигнете, со кого ќе се гушнете на последната станица..
не ни се потребни вакви денови за љубов.. секој ден е потребно да се возиме и сакаме.. денес ќе тагуваме и ќе се пребројуваме..

Соња Ајановска Деловска