[fblike]
Ете, ќе се заљубиш
ама ко по книга
прописно, со сите симптоми
не јадеш
не спиеш
не паметиш ништо
и среќа што главата на рамена ти е
оти и неа ќе ја заборавиш некаде
и колку повеќе за никаде си
толку поубава стануваш
очите ти светат
усните насмеани ти седат
треперливи ти се рацете
и одот ист не ти е
ко што велеше баба ми за комшијата
“од љубов, чурук се стори
го изеде пустата, ликот му се смени на чоекот”
така и ти, чурук стануваш
и срценцето друг ритам ти фаќа
та ти се чини дека дур чука
името му го потпевнува
и душичето некако ти се олабавува
па ко ќе вдишеш
гледаш колку воздух во градите ти собирало
и убо ти е
иако ко свеќа се топиш
се тенчиш небаре на диета си
дур не почне мајка ти да ти вели
оти уште малку и прозирна ќе станеш
ама тебе од едно уво ти влегол муабетот
а од друго излегол без да сетиш
и се смешкаш ко улава
ко дете на шарена играчка
така на денот му се радуваш
и ти иди да си седниш на клупа
и цел ден да кинеш латици од цвеќиња
па дур броиш ме сака-не ме сака
иле да си правиш оти ќе ги местиш на “ме сака”
ама ич мува не те лази
оти толку убо ти е што дури и не зборуваш за него
туку љубоморно секоја мисла во себе ја чуваш
храна ти се и замена за сон
и цапаш во длабокото
до гуша, ама со душа
без да му ја мислиш дал ќе испливаш
ако нештата наопаку тргнат
и без да се двоумиш дали треба да сопреш
за малку мозок да вклучиш
дека ете, возрасна и мудра си (!)
ко со староста наместо срце
кантар во градите да ти се вгнездува
и затоа цапаш
без усул
без страв
без разум и ум
без лоша мисла
а во себе крадешкум се помолуваш
за (и да ти е чкртнато да патиш) да не се поболиш
и со сета сила тераш ко по жив песок да одиш
без усул
без страв
без разум и ум
без лоша мисла
оти убо ти е
убо ти е