онаму
љубов каде што има
последното заминување
е топло и кротко
без тешки зборови
кои ги сечат умовите
и ги поганат јазиците
без осудување
ниту со горчина
која печи во грлата
онаму
љубов каде што има
последното заминување
е како да се простуваш од себе
како со свој, толку жив
а ампутиран дел
кој долго и после отсекувањето
ќе го чувствуваш како клука
и ќе боли иако не постои
мислата за него ќе боли
онаму
љубов каде што има
последното заминување
е без прашања
оти одговори нема
ниту е со преколнувања
за “барем уште еднаш”
оти бесмислено станува
секое броење
наспроти вечноста
онаму
љубов каде што има
последното заминување
е со силен стисок
небаре во телата ќе си влезете
преку кожа, преку крвта
и со бакнеж, длабок и жеден
небаре ќе се впиете
доволно за да се преживее
неколку години нанапред
онаму
љубов каде што има
последното заминување
е со неговата топла дланка
врз лицето нејзино
а нејзините прсти
на усните негови
и молк
длабок молк
колку што љубовта длабока им била