Мојата сопруга постојано ме прекорува
дека сум се дружел само со изарчени.
(Во таа категорија ги вклучува сите
мои порочни пријатели: изгубени,
полууспешни, пропаднати, па дури и
некои етаблирани уметници.)
Вистина е тоа, не велам не.
Но со кого да се дружам?
Со новите тајкуни или
со најновите дворски уметници?
Сè уште се дружам со моите стари другари
кои се онакви какви што ги дал господ
и токму такви и си ги сакам.
Е, она мисли дека тука грешам,
дека ми треба нова енергија, позитивна,
од нерасипани млади луѓе кои зрачат.
Можеби е во право, не велам не.
Но за тоа треба да сменам сè:
кафеаната со кафуле,
мелодијата со ритам,
стилот на облекување,
начинот на размислување,
целото мое опкружување,
вклучувајќи ја и неа.