Пред некој ден разбрав колкави ќе бидат паричните награди на Макфест. Да се разбереме, не глеам ја бљувотини од типот на нашиве фестивали, како и евровизија која не е ништо поарна, а уште па не ми е ни битно е кој ќе го води тој “фамозен” фестивал. Муабетот е овој: нели обично се жалат дека све е наместено(можда), а зашто и не би било коа у овие кризни времиња цифра од 20 000 евра за прва награда на фестивал не е уопште наивна, ај заработи ги тие пари и тргни ги на страна…колку само знаење и труд ти треба за една година, а камоли за една ноќ?!

Вина-невина, 20.000 у евра кој ти ги дава…у џебче.[youtube height=”HEIGHT” width=”WIDTH”]https://www.youtube.com/watch?v=RW9iLJNmykY[/youtube]
Повод за ова мое писание беше еден сосема обичен статус на Златко Ориѓански, со кого потполно се сложувам во следново: “После сите овие музичишта, после сите албуми на Леб и Сол, Мизар, Архангел, Анастасија..вие денес ко општество расправате криви дрини за оној никому потребен ..Мак-фест…Смешно..Кому таа и таква музика му треба??? Тоа, само замаглува еден наш автентичен пат кој веќе беше отворен..”