Долго размислував да ли овие слики да ги ставам овде, дали им е местото тука. Дали лицата на луѓето во својата несреќа и бол треба да се појават..И само кога ќе се сетам како изгледаат нивните лица во моментот кога се појави чамецот..и кога допреа суво..мислам дека нема да се лутат.

Ова го правам поради нив и оние кои без трошка размислување за себе, дојдоа да им помогнат. Затоа сакам бескрајно да им се заблагодарам на одзивот на нуркачите кои со чамци и полна опрема и со уште поголемо срце дојдоа во Обреновац и бесмачно извлекуваа луѓе, жени, деца, старци, од о оние делови на градот кои не беа лесно достапни. Не престанаа ни кога беше невозможно да се пријде, тие веќе се симнуваа во вода и ги влечеа чамците меѓу многуте удрени и насукани автомобили и кршот кој пливаше во ледената вода.

Браво мои знани и незнани другари.

ГАЛЕРИЈАТА МОЖЕТЕ ДА ЈА ВИДИТЕ  ТУКА

Колку и да ја критикуваме државата и колку и да можеше да биде многу повеќе, таму беше скоро се што треба. Вода, храна и лекови,  батеријски лампи, камиони, амфибији, хеликоптери, прве помош, војска, полиција, луѓеи кои помагаа и носеа се што треба. Тамо се случи потполна катаклизма која не можеше да се замисли ни на сон. Извлековме човек со кого ги тражевме ќеркичката и бабата во зградата на другиот крај на градот.

Ни кажа дека во моментот кога видел вода на улица, влегол во кола и тргнал по нив, неколку сантиметри вода за за петнаесетина минути ја напунила улицата и едвај се извлекол од автомобилот.  Тоа го потврдија и стотина автомобили кои беа на сред улица со отворени врати или искрчени стакла за да може да се излезе од нив.

Имаше и грешки ама многу повеќе доброто надвадеа. Доброто во луѓето и желбата да се помогне. Дали тоа им било работа или дошле со сето свое срце.

Во нивна чест.

Никогаш ова да не се повтори.

Србија Данас Небојша Глишић