[fblike]
Те сакав, го уби, како можеше? Не, не го уби празната мала соба, не го убија студените ѕидови. Го убија модриците, го уби секоја навреда која кршеше дел од мозаикот кој го создадов само за тебе. Ме галиш и мислиш дека имам сила да заборавам како го уби „те сакам“, дека имам сила откако ќе ги затворам очите да видам се одново. Ти реков убиец – се смееше. Ти си убиец, а јас нем сведок. Чуствував како секоја солза гори дел во мене, неможев да подадам рака. Само немо гледав како умира моето последно „те сакам“, детето во мене што го затвори зад цврсти зандани. А ти се смееше.