Среќавам еден мало-стопанственик шо цел живот црнчи за корката, од мал го знам.

Уз муабет стигнавме до:
– Ми беше синот со внучето недела дена на гости, знаеш дека студент со просек беше, ама не можеше да се снајде овде и отплете за Дортмунд кај брат ми. Џабе ме застрви, две недели го сонувам лепотанот (за внукот).

Ќутам и суптилно го прашувам шо е заклучоко.

Дрско низ кнедлите у грлото:
-Синко, ме боли уво на крај од денот дали ќе се викаме Македонија или Нигерија, јанѕата е една.