Те гледам така од далеку згоден, си викам леле што ако
од блиску е далеку од згоден.

Ти се доближувам уште повеќе, сфаќам дека си ептен згоден, но незгоден, стреч маица, добра фармерка, уште подобра патика, наочарите топ, сите останати околу тебе се гроб.

Те погледнувам уште еднаш и ти се чудам на убавината, каков лепотан! Се доближувам уште повеќе, започнувам да ти ги читам мислите, си викам, лепота со мозок не иде увек.

Те прашувам дали си незгоден ми викаш само кога правам незгода, иначе јас сум фин дечко, дојди со мене, ќе ме запознаеш подобро.

Те гледам се гледаш од преѓе и ти не си лоша, тргнуваме, јас одам пред него, МА НАВИСТИНА НЕ СИ ЛОША, дојди да ти шепнам нешто на уста.

Ова беше доволно за да те одебам, можеби убавината твоја ме привлече, но карактерот ме одби.

Како викаат физичкиот изглед можеби привлекува, но карактерот е оној што го задржува вниманието. Да биде убав може секој (со липосукција, пластична операција), но мозок со инка не се става.

Дојди сега јас да ти шепнам нешто на уста, пуши курац!