..колку пати е речено, пушти ја глупа плавуша!. а бе дечки, колку пати си рекол, толку пати си се опекол, м?

..ај сети се кога првите бубуљици мозаично ти го краселе лицето, мовта под мишки ти се запотувала од погледот на постерот залепен и прелепен сто пати со селотејп, на комодата до твојата запалена глава?..кога другарката на сестра ти, таа плавушата ти доаѓаше дома а ти зад`ткуваше и се сопињаше од едно здраво?..а бе мали..трчаше у осмици да им однесеш пепељара у соба, побрзо од брза помош..кога вештачко дишење ти беше спас за преживување..

А мајка ти, плава жена, фина домаќинка, добра сопруга, најдобра мајка у сите писмени од прво до осмо.

Таква не се раѓа. Ама твоја е, па е најмила.
Ама тоа не се важи. Тие, тие другите плавуши, а бе тие мамата ја расплакаа на машкиот род. А глупи, поглупи не можат да бидат. Не знаат да зборат, ни да се понашаат, кола ни у прва не знаат да убацат, у банка посебен шалтер има за нив, у диско посебно сепаре, у болница посебен оддел, на ушно други труби им трубат..за нив посебен круг у пеколот, дечки мои..
Ми текна скоро, да видам што правиш, како си. Гледам свадба си правел, голема, убава, весела. И невестата убава машала, ко за на постер. А бе плавуша е!
Е па мали, залепи си ја сликата на наткасна и све најбоље, па од глупа плавуша да не куртулиш!