во умот сум ти
удобно навалена
со пуштена коса
и боса
гола
со испишани зборови
на телото навезени
ете таму ти седам
и те опседнувам
мислите ти ги земам
низ прстиве ги вртам
како старец бројаница
во збрчканата рака
во умот сум ти
зад сите врати
затворени
и заклучени
а клучот го запретувам
и од главата
не ти излегувам
ете таму ќе ти бидам
веква луда и обична
каква што сум
и каква што секогаш ќе бидам
сонот ти го крадам
во утрата те пречекувам
како мирис од жешко кафе
низ умот ти вртам
и те скокоткам
безобразно и дрско те задевам
оти така ми се сака
а и ми се може
во тебе да се вгнездам
и инаетливо да одбијам
да си одам
и понекогаш и сонот ти го кршам
среде ноќ те будам
и немир ти носам
дур од умот надолу полека ти се спуштам
и кај градите те чепкам
кај срцето те боцкам
за да не заборавиш
дури ниту случајно да не изумиш
дека тука сум ти
а потем на раат те оставам
и пак во умот ти се враќам
навалена и подзамижана
времето не го бројам
туку само се смешкам
оти така ми се сака
оти така ми се може